🌤️ Ile Razy Dziennie Można Przyjąć Komunię

Z Bogiem. Komunia na rękę nie jest jakąś nowinką "postępowców". W pierwszych wiekach tak właśnie przyjmowano Komunię. Znana jest piękna katecheza Cyryla Jerozolimskiego (IV wiek) o Eucharystii, której fragment mówi właśnie o Komunii na rękę: "Przystępując do ołtarza, nie wyciągaj gładko ręki i nie rozłączaj palców. Zapisz się do newslettera. Pytanie czytelnika: Ile można się spóźnić na Mszę św., aby była „ważna” i by móc przyjąć Komunię św.? Ogólna zasada jest następująca: na Mszę św. nie wolno się spóźnić. Lekkomyślne przychodzenie do kościoła po rozpoczęciu Eucharystii jest poważnym błędem. Autor: Monk (---.3s.pl) Data: 2008-04-30 10:12 Z tego co wiem Komunię Świętą można przyjąć 2 razy w ciągu dnia(nie jest to przesada), ale lepiej żeby ktoś jeszcze to potwierdził. Powiedziałem na początku, że można przyjąć Komunię św. na klęczkach, ze złożonymi rączkami ale bez żadnego przeżycia, nie tylko dzieci, ale i starsi. Nawet niestety miałem nieszczęście, że parę razy musiałem świętokradzkiej Komunii udzielić: wiedziałem, że jest świętokradzka, ale miałem powód, dla którego nie wolno W szczególnych okolicznościach , w których uklęknięcie jest bardzo utrudnione, np. przy tłumnym udziale wiernych i ścisku, albo gdy wierni uczestniczą we Mszy Świętej poza kościołem na deszczu , można przyjąć Komunię Świętą na stojąco. Nie można wymagać klękania od ludzi obciążonych kalectwem lub chorobą”. Ile kofeiny można spożyć dziennie? Wszyscy zdaliśmy sobie sprawę, że wypicie jednej filiżanki kawy to nie to samo, co wypicie czterech czy pięciu. Prawidłowo stosowana, kawa jest sprzymierzeńcem, który pozwala zachować koncentrację i energię. Ale nadmierna ilość może prowadzić między innymi do niepokoju czy bezsenności. 15. Powiedz Skład Apostolski. Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi. Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. Komunia daje wierzącemu wyzwolenie od złych myśli, pomaga walczyć w codziennych sprawach z atakami zła, służy jako duchowe wzmocnienie, prowadzi do wewnętrznego duchowego odrodzenia. Jednoznaczna odpowiedź na pytanie, czy przyjąć komunię - tak. Ludzka dusza jest stworzeniem Pana, Jego duchowego dziecka. Ale uwaga! Zadośćuczynienie ma dwa wymiary. Odpowiedź na postawione w tytule pytanie brzmi: Tak. Można przyjąć Komunię bez odprawienia uprzednio pokuty zadanej w czasie ostatniej spowiedzi. Szeroko rozumiane prawo kościelne nigdzie nie mówi, żeby warunkiem przystąpienia do Komunii było uprzednie wypełnienie pokuty nałożonej na Ile można wypić piwa dziennie? · dziennie można przyjąć 40 g czystego alkoholu, czyli 2 piwa po 0,5 litra; · w tygodniu nie należy przyjmować więcej niż 280 g czystego alkoholu, czyli 13 piw; · pijąc okazjonalnie, nie powinno się przyjmować więcej niż 60 g czystego alkoholu, czyli 3 piw. verleihen Skandalös Fahrkarte ile razy można przyjmować komunię św w ciągu dnia Autobiographie Historiker auf Besichtigungstour gehen Komunia duchowa/ komunia pragnienia — Den katolske kirke Czy Komunię można przyjąć dwa razy w ciągu dnia? Mgr Patrycja Sankowska Dietetyka , Szczecin. 84 poziom zaufania. Witam! Polecam szczególnie kaszę gryczaną, ponieważ jest bogata w składniki mineralne, błonnik i węglowodany. Kaszę można spożywać każdego dnia, jednak proszę pamiętać że jest produktem o stosunkowo dużej liczbie kalorii ( 100 g kaszy to około 350 kcal). FAuP7Xr. To wielki paradoks, że ktoś obecny na Mszy św. nie przyjmuje Komunii. To tak jakby ktoś przyszedł na proszony obiad i nic nie zjadł. Absurd, sprzeczność. Z ks. dr. Józefem Górzyńskim, wykładowcą liturgiki w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie rozmawia Piotr Chmieliński Piotr Chmieliński: – Jaka jest różnica pomiędzy Eucharystią a Mszą św.? Ks. Józef Górzyński: – Te dwa terminy w dużym zakresie się pokrywają. Można powiedzieć: „idę na Mszę św.” lub „idę na Eucharystię”. I jedno i drugie jest poprawne. Jednak Eucharystia jest pojęciem znacznie szerszym, bo obejmuje aspekty, które wykraczają poza sam akt kultycznej celebracji, który zamyka się w ramach obrzędu zwanego Mszą św. Ten akt kultyczny zaczyna się pieśnią na wejście a kończy pieśnią na wyjście. Poza Mszą św. istnieje duża przestrzeń kultu Tajemnicy Eucharystycznej. Ten kult to: adoracja Najświętszego Sakramentu, procesja z Najświętszym Sakramentem, Komunia św. dla chorych lub umierających. To wszystko zamyka się w pojęciu celebracji sakramentu Eucharystii. Bo to jest ciągle sakramentalna obecność Boga wśród nas. Dlatego też każdy akt kultu eucharystycznego poza Mszą św. jest ściśle związany z samą celebracją Mszy św. Bez celebracji Mszy św. nie można sobie wyobrazić kultu eucharystycznego, bo on albo do niej prowadzi, albo z niej wynika. Na ogół to drugie. Zwykle najpierw dokonuje się kulminacyjny moment celebracji eucharystycznej, czyli Msza św., a później podejmujemy kult eucharystyczny, ale już nie w ramach Mszy św. Wiąże się to z praktyką przechowywania chleba eucharystycznego, co dało przestrzeń do kultu poza Mszą św. Przechowywanie postaci eucharystycznych wiązało się zawsze z koniecznością udzielania Komunii św. chorym. A świadomość, że jest to ciągle rzeczywista, sakramentalna obecność Pana Jezusa, skłaniała do otoczenia tych postaci czcią i kultem. W historii ta cześć i adoracja dla postaci eucharystycznych systematycznie wzrastała. Tabernakulum znalazło się w centrum świątyni, co dla samej celebracji Mszy św. nie do końca dobrze się przysłużyło, bo zdominowało ołtarz. Przy celebracji Mszy św. najważniejszy jest ołtarz. To on jest najważniejszym miejscem w kościele, a tabernakulum to tylko miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu. I chociaż wyznajemy rzeczywistą obecność Pana Jezusa w postaciach eucharystycznych, to jednak celebracja eucharystyczna ma wymiar dynamiczny. Czyli jest to dziejąca się rzeczywistość zbawcza. Uobecniając na ołtarzu w sakramencie Eucharystii mękę, śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa nie uobecniamy tylko Jego realnej obecności w postaciach eucharystycznych. W ramach celebracji Mszy św. realna obecność Pana Jezusa jest bowiem nie tylko w postaciach eucharystycznych. – A gdzie jeszcze? – W ludzie Bożym zgromadzonym dla oddawania czci swojemu Panu, w Słowie Bożym i w osobie kapłana, który przewodniczy zgromadzeniu liturgicznemu. To są wszystko realne obecności Pana Jezusa, wszystkie równie ważne, ale funkcjonujące w ramach dziejącej się akcji liturgicznej. Obecność Pana Jezusa w postaciach eucharystycznych jako jedyna wychodzi poza akcję Mszy św., ponieważ jako jedyna z form obecności jest substancjalnie związana z postacią, czyli jest obecnością trwałą. Do momentu, kiedy trwa postać, jest w niej realna obecność Pana Jezusa. Zupełnie inaczej jest np. z ludem, który jeżeli po zakończeniu liturgii rozchodzi się do domu, nie stanowi już zgromadzenia liturgicznego, a zatem nie ma już w nim realnej obecności Pana Jezusa. Dlatego tak istotne jest zgromadzenie. Często ludzie pytają dlaczego tak ważna jest ich obecność na Mszy św. Bo to jest właśnie realna obecność Pana Jezusa. Gromadzenie się ludu Bożego jest aktem liturgicznym. Jeżeli więc ktoś ogranicza się tylko do obejrzenia Mszy św. w telewizji, to on nie stanowi realnej obecności Pana Jezusa. Bo nie ma znaku liturgicznego, jakim jest zgromadzenie. Podobnie kapłan. Jeżeli kończy akcję liturgiczną, to dobiega też końca jego funkcja in persona Christi. Podsumowując, dzięki postaciom eucharystycznym tajemnica Eucharystii wychodzi poza akcję Mszy św. I, tak jak mówiliśmy, dzięki temu osoby, które nie były na zgromadzeniu, mogą przyjąć Komunię św. – A jak Ksiądz skomentowałby postawę kogoś, kto był obecny w zgromadzeniu, a nie przyjął Komunii św.? – To jest wielki paradoks, którego w historii próbowano uniknąć. Taka postawa, że ktoś obecny na Mszy św. nie przyjmuje Komunii jest po prostu nielogiczna, wewnętrznie sprzeczna. Ktoś taki duchowo jakoś korzysta z tego uczestnictwa, ale nie sięga po to, co najważniejsze. To tak jakby ktoś przyszedł na proszony obiad i nic nie zjadł. Absurd, sprzeczność. Dlatego w historii katechumenom czy pokutnikom pozwalano na uczestniczenie jedynie w liturgii Słowa. Po jej zakończeniu musieli opuścić kościół. I było to logiczne. – Czy dziś warto coś takiego wprowadzić? – Trudno powiedzieć. Marzy mi się Msza św., podczas której wszyscy obecni przystępują do Komunii św. Niestety zwykle na Mszach więcej jest ludzi, którzy nie mogą przyjąć Komunii, a więc nie uczestniczą w pełni w liturgii. Trzeba być pojednanym z Bogiem i Kościołem. Jeżeli ktoś nie jest pojednany, to nie jest zdolny do pełnego uczestnictwa, chociażby nie wiem jak intencjonalnie się deklarował, że jest. Bo to uzdolnienie nie pochodzi z człowieka, ale jest łaską, którą przyjmujemy lub nie. – Niektórzy uważają, że skoro już dawno się nie spowiadali, to nie mogą przystąpić do Komunii. Czy można przystąpić do Komunii bez wcześniejszego wyspowiadania się? – Oczywiście. Trzeba jednak być w stanie łaski uświęcającej. Dopóki ten stan trwa, można przystępować do Komunii. Do spowiedzi idziemy przede wszystkim dlatego, że zerwaliśmy więzy z Bogiem poprzez grzech. To jest podstawowy argument pójścia do spowiedzi. Sakramentalne rozgrzeszenie przywraca zerwane więzy z Bogiem i można znowu przystępować do Komunii. To jest proste. Nieco bardziej skomplikowana jest sprawa z osobami, które nie popełniają żadnych grzechów ciężkich. Kościół zaleca wtedy przystępowanie do tzw. spowiedzi okresowej. – Co jaki czas? – To już jest kwestia sumienia danej osoby, która powinna może rozeznać tę sprawę ze swoim spowiednikiem czy kierownikiem duchowym. Ważne jest zachowanie pewnej regularności, bez zbyt długich przerw. Trzeba też pamiętać, że sakrament pokuty nie tylko oczyszcza nas z grzechów, ale także daje bardzo konkretną łaskę uzdrowienia i umocnienia na drodze życia. Tak więc warto z tego daru korzystać. – Ile razy dziennie można przyjąć Komunię św.? – Jeżeli ktoś w pełni uczestniczy we Mszy św., może przyjąć Komunię. Szczególnie chodzi tutaj o powtórne uczestnictwo we Mszy danego dnia. Jeżeli np. chory w szpitalu przyjął Komunię rano, ale bez uczestnictwa we Mszy św., to uczestnicząc w pełni we Mszy św. wieczorem może powtórnie tego dnia przyjąć Pana Jezusa. Ale nie może się to odbywać na zasadzie, że ktoś poszedł na tę Mszę św. specjalnie po to, żeby przyjąć Komunię św. To byłoby nadużycie. Byłaby to duchowość numeryczna, że im więcej tym lepiej. Tu wcale nie jest tak, że im więcej tym lepiej. Raz w zupełności wystarczy. – W większości naszych kościołów spowiedź odbywa się w trakcie Mszy św. Czy to jest dobra praktyka? – Sakrament pokuty jest jedynym sakramentem, którego nie celebruje się w ramach Mszy św. I zgadzam się, że jest on często celebrowany podczas Mszy św., ale nigdy w jej ramach. Nie ma obrzędu, który by łączył sakrament pokuty z Mszą św. Dokumenty Kościoła nigdzie nie mówią, że należy zaniechać spowiadania podczas Mszy św. W praktyce bowiem są to często spowiedzi odbywane nie przez osoby, które uczestniczą w obecnie sprawowanej Eucharystii, ale te, które przygotowują się do uczestnictwa w następnej. Jest więc rzeczą oczywistą, że należy dać im możliwość spowiedzi przed ich Mszą św. Jeżeli jednak niektórzy wierni spowiadają się na Mszy św. w której uczestniczą, to na pewno nie jest to rzecz do pochwalenia. Po prostu tracą wtedy wiele z samej celebracji Mszy św. – A ile czasu można się spóźnić na Mszę, aby była ona „zaliczona”? – Kościół obecnie nie określa tego typu norm, dlatego, że nie sposób tego uczciwie ustalić. Mamy obowiązek uczestniczenia we Mszy św. od początku do końca. Właśnie dlatego, że, jak już mówiliśmy, od początku do końca jest na Mszy realna obecność Pana Jezusa. Stanowimy zgromadzenie, które jest znakiem tej obecności. Jeżeli więc ktoś się spóźnia, to wyraźnie „kaleczy” ten znak, który ma być wyraźny, bo jest właśnie znakiem obecności Pana Jezusa. To nie jest rzecz banalna. Przecież tak naprawdę, to zgromadzenie celebruje Eucharystię, ono jest celebransem. Kapłan jest tylko przewodniczącym zgromadzenia celebrującego. Jeżeli ktoś się spóźnia, to jest to kwestia jego sumienia, a nie tego czy naruszył jakiś przepis. Gdyby Kościół określił, że można się spóźnić do jakiegoś momentu, wielu ludzi bardzo chętnie by z tego korzystało i swoją odpowiedzialność za spóźnienie przerzucało na ten przepis, uzyskując spokój sumienia. Tymczasem jeżeli ktoś się spóźnia, to niepokój jego sumienia jest bardzo potrzebny. – Czy jeżeli ktoś stoi na podwórku przed kościołem „zalicza” Mszę św.? – Tutaj też nie można podać konkretnych ustaleń, że w tym miejscu to jeszcze tak, ale metr dalej już nie. Już mówiliśmy, że zgromadzenie jest znakiem. A więc trzeba popatrzeć dookoła, czy ja uczestniczę w zgromadzeniu. Bo czasami mogę nie stanowić tego znaku, ale wręcz być antyznakiem. Np. jeżeli wszyscy są zgromadzeni w jednej przestrzeni, a ktoś wyraźnie stoi gdzie indziej, to się dystansuje od tego zgromadzenia. Postępuje wbrew znakowi, który powinien być także i przez niego podjęty. To jest wyłamanie się ze znaku wspólnoty. Dodajmy, że istotne jest to, żeby robić znak taki, jaki wykonuje wspólnota. Niedopuszczalne jest np., że wspólnota klęczy, a ja stoję, albo odwrotnie. – Czy dobrą praktyką jest czytanie przez świeckich czytań podczas Mszy św.? – Oczywiście, bo to jest funkcja świeckich, a nie duchownych. – A jeżeli chodzi o Ewangelię… – Ewangelię mogą czytać tylko duchowni. To jest funkcja własna diakona, który, jeżeli jest obecny, zawsze czyta Ewangelię. Jeżeli natomiast nie ma diakona podejmują to prezbiter albo biskup. Świeccy nie mogą czytać Ewangelii ani wygłaszać homilii. – Czasami jednak zdarza się, że świeccy w ramach homilii czy kazania wygłaszają jakieś świadectwa. Czy jest to dopuszczalne? – Homilię, czyli słowo Boże po Ewangelii może wygłosić tylko osoba posiadająca święcenia. Tego nie może zrobić nikt sam z siebie. Może to zrobić tylko ktoś, kto został łaską uzdolniony do reprezentowania Chrystusa w danym zgromadzeniu. Nie chodzi o to, czy ktoś wie dużo, czy nie, ale czy jest zdolny do tego, aby Chrystusa w zgromadzeniu reprezentować. A to uzdolnienie bierze się z sakramentu święceń. Natomiast w ramach homilii głoszonej przez osobę duchowną, może wystąpić świecki, który pewne fragmenty homilii zilustruje swoim świadectwem. Nie będzie wygłaszał prawd wiary, pouczał jak należy postępować, tylko powie o tym, jak wygląda jego wiara. Da świadectwo o tym, jak w nim samym, w jego konkretnym życiu działa łaska Boża, która pozwala właściwie przeżywać tę prawdę wiary czy tę postawę życia chrześcijańskiego, o której była mowa w wygłoszonym dzisiaj słowie Bożym. Wtedy wszystko jest w porządku. źródło (07-03-2016): FiluSs zapytał(a) o 14:23 Można przyjąć Komunię Świętą dwa razy ciągu jednego dnia? Byłem dzisiaj rano do spowiedzi i zaraz po niej przyjąłem mszę i poszedłem z kościoła. Dzisiaj o 18 mam mszę na zakończenie rekolekcji i czy mogę przyjąć na niej drugi raz komunię, czy nie? :) PS. Pytam się bo mi się wydawało jeszcze wczoraj oczywiste że można dwa razy dziennie, a dzisiaj koleżanka się oburzyła jak powiedziałem że po południu idę jeszcze raz do komunii :D Komentarze Xdm odpowiedział(a) o 16:25: Tak jak kiedyś Faustyna czy ojciec Pio, tak i dzisiaj są osoby które uważają, że mają przekazy od Jezusa, choć oficjalnie KK jeszcze się na ten temat nie wypowiedział. Oto fragment z takiego przekazu z dnia dokonuje nadużyć, przyjmując Moje Ciało więcej, niż raz dziennie. Pamiętajcie słodkie dzieci, że czynić to można jedynie według starych zasad, które były i rządziły w Kościele do niedawna. Drugi raz, możecie przyjąć tylko za Moim specjalnym pozwoleniem, lub gdy zachodzi potrzeba wzmocnienia duchowego w sposób specjalny. Nie wolno jednak nadużywać." Jacke odpowiedział(a) o 16:20: Sorry, ale nie doczytałem. Myślałem, że chodzi o tą pierwszą komunię. Xdm odpowiedział(a) o 15:56: Katechizm katolicki autorstwa kardynała Pietro Gasparriego podaje:"411. Czy ten, kto przyjął Eucharystię, może ją przyjąć na nowo tego samego dnia?Kto przyjął Eucharystię, może ją tego samego dnia przyjąć na nowo w postaci wiatyku, jeżeli popadł w niebezpieczeństwo śmierci; a nawet powinien spożyć ją, jeżeli tego zachodzi potrzeba dla zapobieżenie zniewadze Sakramentu."W ramach wyjaśnienia, wiatyk, to Komunia Święta udzielana choremu w nagłym przypadku (tuż przed grożącą śmiercią): [LINK]O ile Sobór Watykański II tego nie zmienił (ok. 1965 r.) to przepis ten obowiązuje nadal. Mnie tam jeszcze za czasów PRL-u, czyli jakieś 20 lat po tym soborze uczono, że 2 razy w ciągu jednego dnia Komunii Świętej przyjmować nie także, że postanowienia Soboru Watykańskiego II nie mają przymusu równoczesnego wprowadzania we wszystkich państwach. Przykładowo, możliwość przyjmowania Komunii Świętej na stojąco, w wielu państwach wprowadzono zaraz po tym soborze, a w Polsce dopiero po roku 2000. Nic mi nie wiadomo o tym, by to co Ci napisała poniżej Żelek, było wprowadzone w Polsce. Zatem nadal pozostaję przy zdaniu, że Jej 2 razy w ciągu dnia przyjmować nie wolno. ♥Żєℓєк♥ odpowiedział(a) o 15:18: Oczywiście że można."Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 1388) podaje: „...jest rzeczą właściwą, by wierni, jeśli tylko są odpowiednio usposobieni, przyjmowali Komunię, gdy uczestniczą we Mszy świętej". Stwierdzenie to związane jest z przeświadczeniem, iż istotna cechą Eucharystii jest traktowanie jej jako Świętej Uczty – pełnia uczestnictwa w niej, nawet drugi raz tego samego dnia, domaga się uczestnictwa w tej uczcie. Istnieje zatem silny związek pomiędzy Eucharystią a Komunią – one się wzajemnie dopełniają i tłumaczą. To jest też główny powód, dla którego Kościół zezwala na dwukrotne przyjęcie Komunii św. tego samego dnia podczas Eucharystii." jestem tego pewna w 100% , ksiądz u nas na religii nam to tłukł przez cały rok... xD Można przyjąć dwa razy pod warunkiem, że ten drugi raz będzie na mszy świętej. Więcej niż dwa razy już nie można. :P Xdm odpowiedział(a) o 14:34: Komunię Św. można przyjmować max. raz dziennie, a na mszy św. można być wiele razy w ciągu dnia. jeżeli już raz przyjełaś komunię świętą, to nie możesz jej przyjąć 2 raz, tak nam na religii mówili xD Verise odpowiedział(a) o 14:27: Można przyjąć, ale nie więcej niż 2 razy w jednym dniu. MANNA Z NIEBA Kazanie 2015 r. Ks. Dawid Pietras Msza Trydencka TEMAT KAZANIA: OWOCE PRZYJMOWANIA KOMUNII ŚW. Plan kazania: 1. Co to jest Eucharystia (w skrócie). 2. Owoce przyjmowania Komunii św. 3. Najczęściej stawiane pytania o Komunii św. 1. Co to jest Eucharystia (w skrócie). Eucharystia jest sakramentem ustanowionym przez samego Chrystusa Pana podczas Ostatniej Wieczerzy. Wtedy On sam dokonał pierwszego Przeistoczenia chleba w Ciało swoje, a wina w swoją Krew. „To jest bowiem Ciało moje”, „To jest bowiem kielich Krwi mojej”. Nie bez przyczyny Eucharystię nazywamy Przenajświętszym Sakramentem! Jest tam bowiem obecny Bóg-Człowiek, z ciałem, duszą i Boskością! TEN SAM CO W NIEBIE, Z TĄ SAMĄ CHWAŁĄ, CHOĆ NIE WIDZIMY TEGO OCZYMA CIAŁA! Dogmat wiary mówi, że KAŻDA NAJMNIEJSZA CZĄSTKA TO CAŁY JEZUS: „Gdyby hostię podzielić na tysiące tysięcy cząstek, to i tak w każdej jest cały Chrystus” – św. Katarzyna ze Sieny. Cuda eucharystyczne (jest ich ponad 100) przypominają nam, że od dwóch tysięcy lat Chrystus ponawia swoje Wcielenie, odwieczne Słowo wciąż staje się Ciałem! Dziś jednak pod postacią chleba i wina! Smak, kolor, zapach… zostają, lecz, nie jest to już chleb, nie jest to już wino z wodą, to Ciało i Krew Chrystusa! TRANSSUBSTANCJACJA – warto znać ten termin. Nie zmieniają się przymioty, akcydensy, postaci, ale istota się zmienia. Po Przeistoczeniu nie są to już chleb i wino, ale Ciało i Krew Chrystusa. Musimy je widzieć oczyma wiary. Dlatego mówimy, że Jezus przebywa w Najświętszym Sakramencie pod postaciami chleba i wina. Nie przyjmujemy jednak opłatka, ale Ciało Chrystusa! Obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie nazywamy rzeczywistą obecnością, substancjalną obecnością! To „tajemnica tajemnic” mówił św. Jan Paweł II. Wiemy, że Msza św. jest Ofiarą Chrystusa uobecniającą się na sposób bezkrwawy podczas Przeistoczenia na słowa kapłana. „Wartość jednej Mszy św. jest taka, jak śmierć Chrystusa na Krzyżu” – mówi św. Tomasz z Akwinu. Jezus udziela nam łask i swoich zasług poprzez Ofiarę Mszy św. Istotą więc Mszy św. jest uobecnienie Ofiary krzyża na sposób bezkrwawy. Jednak z tej miłości Chrystus z Ofiary czyni ucztę ofiarną, dając siebie w Komunii św. Błogosławione kapłańskie ręce, przez które otrzymujemy ten dar niepojęty! Bł. Honorat Koźmiński napisał: „Najśw. Sakrament nie tylko jest życiem nabożeństwa Kościoła, ale On sam w sobie jest życiodajną potęgą. Obejmuje On cały Kościół i zaopatruje jego potrzeby w siedmioraki sposób: przez Msze, Komunie, błogosławieństwa, pobyt w tabernakulum, wystawienia, wiatyk i procesje. O Eucharystii można by mówić godzinami. My jednak chcemy w dzisiejszym kazaniu pochylić się nad wartością przyjmowania Komunii św., nad naszym pełnym uczestnictwem w tej Ofierze poprzez komunikowanie, przyjmowanie Komunii św. 2. Owoce przyjmowania Komunii św. Na początku sięgnijmy do Katechizmu Kościoła Katolickiego, który jeden punkt po drugim wylicza skutki przyjmowania Komunii św. 1391 Komunia święta pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem. Pierwszym owocem przyjmowania Eucharystii w Komunii jest głębokie zjednoczenie z Chrystusem Jezusem, który powiedział: "Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim" (J 6, 56). Uczta eucharystyczna jest podstawą życia w Chrystusie: "Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie" (J 6, 57). Jezus powiedział: „Ja jestem (…) życiem”. W Komunii św. przyjmujemy więc życie! ODNAWIA SIĘ NASZ WEWNĘTRZNY ŚWIAT DUCHA, nasze sanktuarium! Nasz świat duchowy zaczyna żyć! Bo „Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie” (J 6,53). Posłuchajmy św. Ambrożego, który doskonale komentuje słowa Chrystusa: „Niezwykłym wydarzeniem była manna, którą Bóg zsyłał praojcom, ci zaś każdego dnia spożywali pokarm z nieba. Toteż powiedziano: Chleb aniołów pożywał człowiek”. Jednakże wszyscy, którzy go spożywali, umarli na pustyni. Pokarm zaś, który ty przyjmujesz, chleb żywy, który z nieba zstąpił, posila na życie wieczne: Kto go przyjmuje, nie umrze na wieki, bo jest Ciałem Chrystusa. Zastanów się teraz, czy doskonalszy jest chleb aniołów czy Ciało Chrystusa dające Zycie wieczne. Tamten pokarm był z nieba, ten przewyższa niebiosa; tamten należał do niebios – ten do Pana niebios, tamten, zachowany do następnego dnia, ulegał zepsuciu, ten wolny jest od wszelkiego zepsucia; kto przyjmuje go z wiarą i czcią, nigdy nie dozna zniszczenia. Dla Izraelitów woda wypłynęła ze skały, dla ciebie – Krew z boku Chrystusa. Tamtym na krótki czas woda ugasiła pragnienie, dla ciebie Krew płynie na wieki. Izraelita pił i nadal odczuwa pragnienie, ty zaś, gdy będziesz pił, nie będziesz nigdy pragnął. Tamto było cieniem, to rzeczywistością” (O misteriach). W Dzienniczku św. Faustyny czytamy, że gdyby aniołowie mogli zazdrościć, to zazdrościli by nam dwóch rzeczy: cierpienia i Komunii św. 1392 Komunia święta w przedziwny sposób dokonuje w naszym życiu duchowym tego, czego pokarm materialny w życiu cielesnym. Przyjmowanie w Komunii Ciała Chrystusa Zmartwychwstałego, (…) podtrzymuje, pogłębia i odnawia życie łaski otrzymane na chrzcie. Wzrost życia chrześcijańskiego potrzebuje pokarmu Komunii eucharystycznej, Chleba naszej pielgrzymki, aż do chwili śmierci, gdy zostanie nam udzielony jako Wiatyk. Znane są też osoby, które przez długi czas żyły, nie przyjmując pożywienia, a ich jedynym pokarmem była Komunia św. Jedną z pierwszych była wiejska francuska dziewczyna Alpais, żyjąca w VIII wieku. Podobnie św. Mikołaj z Flue w Szwajcarii w XV wieku jako pustelnik przeżył 20 lat, nie jedząc niczego. Przyjmował jedynie raz na miesiąc Komunię św. Francuska mistyczka Marta Robin, żyjąca w XX wieku przez 50 lat żywiła się jedynie Komunią św. Teresa Neumann, niemiecka stygmatyczka, przez 36 lat przyjmowała tylko Komunię św. 1393 Komunia chroni nas przed grzechem. Ciało Chrystusa, które przyjmujemy w Komunii, jest "za nas wydane"; Krew, którą pijemy, jest "wylana za wielu na odpuszczenie grzechów". Dlatego Eucharystia nie może jednoczyć nas z Chrystusem, nie oczyszczając nas równocześnie z popełnionych grzechów i nie zachowując nas od grzechów w przyszłości. Św. Faustyna pisze: „Widzę się tak słaba, że gdyby nie Komunia święta, upadałabym ustawicznie; jedno mnie tylko trzyma, to jest Komunia święta, z niej czerpię siłę, w niej moja moc. Lękam się życia, [jeśli] w którym dniu nie mam Komunii świętej. Sama siebie się lękam. Jezus utajony w Hostii jest mi wszystkim. Z tabernakulum czerpię siłę, moc, odwagę, światło; tu w chwilach udręki szukam ukojenia. Nie umiałabym oddać chwały Bogu, gdybym nie miała w sercu Eucharystii”. (Dzienniczek, 1037) 1394 Jak pokarm cielesny służy do przywracania utraconych sił, tak Eucharystia umacnia miłość, która słabnie w życiu codziennym, a ożywiona miłość gładzi grzechy powszednie. Chrystus, dając nam siebie, ożywia naszą miłość i uzdalnia nas do uwolnienia się od nieuporządkowanych przywiązań do stworzeń; sprawia także, że zakorzeniamy się w Nim. Bł. Honorat Koźmiński, wielki czciciel Eucharystii pisze: „Chcesz wiedzieć, jaki jest skutek tego zjednoczenia? Jest nim powolne przemienianie się w Jezusa Chrystusa, bo jeżeli kropla wody drąży kamień, czegóż nie uczyni Pan Jezus w Komunii św., choćby serce przyjmującego było kamienne, często łącząc się z nim”. W innym miejscu tenże błogosławiony pisał: „Komunia św. napełnia wszelką świętością, to najkrótszy sposób do świętości (…). Komunia św. cię oczyści. Komunia św. cię umocni. Komunia św. cię od upadku (zachowa). Komunia św. rozbudzi w sercu wszystkie najświętsze uczucia”. Polecam ostatni rozdział książki Tomasza a Kempis „O naśladowaniu Chrystusa” pt. „Gorąca zachęta do Komunii św.”. 1395 Eucharystia przez miłość, którą w nas rozpala, zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych. Im bardziej uczestniczymy w życiu Chrystusa i pogłębiamy przyjaźń z Nim, tym trudniej jest nam zerwać więź z Nim przez grzech śmiertelny. Celem Eucharystii nie jest jednak odpuszczenie grzechów śmiertelnych. Jest ono właściwe dla sakramentu pojednania. Eucharystia jest natomiast sakramentem tych, którzy pozostają w pełnej komunii z Kościołem (są w stanie łaski uświęcającej). 1396 Jedność Ciała Mistycznego: Eucharystia tworzy Kościół. Ci, którzy przyjmują Eucharystię, są ściślej zjednoczeni z Chrystusem, a tym samym Chrystus łączy ich ze wszystkimi wiernymi w jedno Ciało, czyli Kościół. Komunia odnawia, umacnia i pogłębia wszczepienie w Kościół, dokonane już w sakramencie chrztu. Przez chrzest zostaliśmy wezwani, by tworzyć jedno Ciało. Eucharystia urzeczywistnia to wezwanie: "Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba" (1 Kor 10, 16-17): Jeśli jesteście Ciałem Chrystusa i Jego członkami, to na ołtarzu Pana znajduje się wasz sakrament; przyjmujecie sakrament, którym jesteście wy sami. Odpowiadacie "Amen" (, Tak, to prawda!") na to, co przyjmujecie, i podpisujecie się pod tym, odpowiadając w ten sposób. Słyszysz słowa: "Ciało Chrystusa" i odpowiadasz: "Amen". Bądź więc członkiem Chrystusa, aby prawdziwe było twoje Amen – św. Augustyn. Czy nie ma analogii naszego Amen przy Komunii św. do fiat Maryi w momencie zwiastowania? 1397 Eucharystia zobowiązuje do pomocy ubogim. By przyjmować w prawdzie Ciało i Krew Chrystusa za nas wydane, musimy dostrzegać Chrystusa w najuboższych, Jego braciach. 1398 Eucharystia a jedność chrześcijan. Wobec wielkości tego misterium św. Augustyn woła: "O sakramencie pobożności! O znaku jedności! O więzi miłości!" 216 Im boleśniej dają się odczuć podziały Kościoła, które uniemożliwiają wspólne uczestnictwo w uczcie Pana, tym bardziej naglące są modlitwy zanoszone do Niego, by nastały dni pełnej jedności wszystkich wierzących. Komunia św. jest zadatkiem przyszłej chwały: Warto przytoczyć słowa wielkiej mistyczki świątobliwej Marii z Agredy, która napisała wspaniałe dzieło Mistyczne Miasto Boże o wewnętrznym życiu Maryi. Usłyszała od Królowej Nieba takie pouczenie: „Ci, którzy czczą Boga w Najświętszym Sakramencie, będą jaśnieli w niebie jak słońce między gwiazdami, albowiem spływać będzie na nich blask chwały z przemienionego Człowieczeństwa mego Boskiego Syna. Ich przemienione ciała będą miały na piersiach cudownie piękne odznaki, na świadectwo, że byli godnymi cyboriami Najświętszego Sakramentu. Otrzymają również tę nagrodę, że pojmą sposób, w jaki Boski Syn przebywał w Najświętszym Sakramencie i zrozumieją wszystkie cuda tego Sakramentu. Wielka będzie radość tych, którzy przyjmowali Najświętszy Sakrament z należytym nabożeństwem, a ich niebiańska chwała dorówna chwale niejednego męczennika”. Św. Jan Vianney mówił: „Nie ma nic tak wielkiego jak Eucharystia! Połóżcie wszystkie dobre czyny świata naprzeciw dobrze przyjętej Komunii św.: będą one jak ziarnko piasku wobec góry”. Św. Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia pisze: "Kto się karmi Chrystusem w Eucharystii, nie potrzebuje wyczekiwać zaświatów, żeby otrzymać życie wieczne: posiada je już na ziemi, jako przedsmak przyszłej pełni, która obejmie człowieka do końca. W Eucharystii otrzymujemy także gwarancję zmartwychwstania ciał, które nastąpi na końcu świata: Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszą w dniu ostatecznym (J 6, 54). Ta gwarancja przyszłego zmartwychwstania wypływa z faktu, że Ciało Syna Bożego, pozostawione jako pokarm, jest chwalebnym Ciałem Zmartwychwstałego. W Eucharystii - żeby tak powiedzieć - staje się dostępna «tajemnica» zmartwychwstania. Dlatego też słusznie św. Ignacy Antiocheński określał Chleb eucharystyczny jako lekarstwo nieśmiertelności, antidotum na śmierć (EE 18). 3. Najczęstsze pytania n/t Komunii św. Kiedy mogę przyjąć Komunię św.? KKK 1387 „Aby przygotować się odpowiednio na przyjęcie sakramentu Eucharystii, wierni zachowają ustanowiony przez Kościół post (Por. KPK, kan. 919). Postawa zewnętrzna (gesty, ubranie) powinna być wyrazem szacunku, powagi i radości tej chwili, w której Chrystus staje się naszym gościem”. Do przyjęcia Komunii św. winno się przygotować przez modlitwę, a po Komunii św. uczynić dziękczynienie. Św. Szarbel medytował po przyjęciu Komunii św. długie godziny. Wiemy, że aby przyjąć Komunię św. należy być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego. "Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije" (1 Kor 11,27-29). Do Komunii św. nie mogą przystępować osoby ekskomunikowane lub trwające z uporem w jawnym grzechu ciężkim. Np. polityk, który jest za aborcją, in vitro, za związkami homoseksualnymi, za gender, rozwodami czy eutanazją lub jawnie walczący z Kościołem. Podobnie żyjący w związku niesakramentalnym i ci, którzy publicznie odeszli od wiary katolickiej. Kapłan ma nie tylko prawo, ale i obowiązek nieudzielić tym osobom Komunii św. KKK 1401 Jeśli według oceny ordynariusza zachodzi jakaś poważna konieczność, szafarze katoliccy mogą udzielić sakramentów (Eucharystii, pokuty i namaszczenia chorych) innym chrześcijanom, nie będącym w pełnej jedności z Kościołem katolickim, gdy dobrowolnie sami o nie proszą. Trzeba jednak wówczas, by wyznali oni wiarę katolicką w stosunku do tych sakramentów i byli odpowiednio przygotowani do ich przyjęcia. KPK kan. 913 §1 „Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa”. KPK kan. 913 §2 „Jednakże dzieciom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci wolno udzielić Najświętszej Eucharystii, gdy potrafią odróżnić Ciało Chrystusa od zwykłego chleba i mogą z szacunkiem przyjąć Komunię świętą”. Kiedy mam obowiązek przyjąć Komunię św.? KKK w punkcie 1389 mówi: „Kościół zobowiązuje wiernych do uczestniczenia w niedziele i święta w Boskiej liturgii i do przyjmowania Eucharystii przynajmniej raz w roku, jeśli to jest możliwe w Okresie Wielkanocnym (Por. KPK, kan. 920), po przygotowaniu się przez sakrament pojednania. Ale Kościół gorąco zaleca jednak wiernym przyjmowanie Najświętszej Eucharystii w niedziele i dni świąteczne lub jeszcze częściej, nawet codziennie”. Wiemy, że opuszczenie Komunii św. na Wielkanoc poprzez zaniedbanie jest grzechem śmiertelnym. Jest złamaniem przykazania kościelnego. Czy można przyjąć Komunię dwa razy dziennie? Kanon 917 KPK mówi: „Kto przyjął już Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy”. Natomiast w niebezpieczeństwie śmierci może po raz drugi przyjąć Komunię św. poza Mszą św. w formie Wiatyku. Kiedy mogę przyjąć Komunię św. pod obiema postaciami? KKK 1390 mówi: „Dzięki sakramentalnej obecności Chrystusa w każdej z obu postaci Komunia przyjmowana tylko pod postacią chleba pozwala otrzymać cały owoc łaski Eucharystii. Ze względów duszpasterskich ten sposób przyjmowania Komunii świętej ustalił się powszechnie w obrządku łacińskim. "Ze względu na wymowę znaku Komunia święta nabiera pełniejszego wyrazu, gdy jest przyjmowana pod obiema postaciami. W tej bowiem formie ukazuje się w doskonalszym świetle znak Uczty eucharystycznej" (Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 240). Jest to forma zwyczajna przyjmowania Komunii w obrządkach wschodnich”. Mszał Rzymski pozwala na Komunię św. pod obiema postaciami w następujących sytuacjach: - bierzmowani dorośli podczas Mszy z sakramentem bierzmowania; - nowożeńcy w trakcie Mszy ślubnej i jubilaci w trakcie Mszy św. - dla rodziców i krewnych podczas Mszy z święceniami Biskupa czy kapłanów podobnie podczas prymicji; - w zgromadzeniach zakonnych; W diecezji zielonogórsko-gorzowskiej dekretem bpa-a Adama Dyczkowskiego z dnia 2006 r. można udzielić wiernym Komunii pod obiema postaciami np. podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, w Wigilię Paschalną. Ponadto można tak udzielić Komunię św. diakonom, usługującym do Mszy św., klerykom seminarium, uczestnikom rekolekcji lub jakiegoś zespołu duszpasterskiego. Kościół długie wieki wstrzymywał się przed udzielaniem Komunii pod obiema postaciami ze względu na niebezpieczeństwo rozlania Krwi Pańskiej, a także dla podkreślenia sprawowania Mszy św. przez kapłana, który spożywając sam Komunię pod obiema postaciami dopełnia ofiary. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego Komunię św. wierni świeccy przyjmują jedynie pod postacią chleba. Co to jest Wiatyk? Kanon 921 KPK mówi: „Wierni znajdujący się z jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci, powinni być umocnieni Komunią św. na sposób Wiatyku”. Z łac. viaticum znaczy dosł. "zapasy, zaopatrzenie na drogę”. Każdy katolik ma obowiązek przyjąć Komunię św. w sytuacji zagrożenia śmiercią – oczywiście, kiedy jest to możliwe. Dlaczego żyjący w związkach niesakramentalnych nie mogą uczestniczyć w Komunii św.? Św. Jan Paweł II: "Kościół jednak na nowo potwierdza swoją praktykę, opartą na Piśmie świętym, nie dopuszczania do Komunii eucharystycznej rozwiedzionych, którzy zawarli ponowny związek małżeński. Nie mogą być dopuszczeni do komunii świętej od chwili, gdy ich stan i sposób życia obiektywnie zaprzeczają tej więzi miłości miedzy Chrystusem i Kościołem, którą wyraża i urzeczywistnia Eucharystia. Jest poza tym inny szczegółowy motyw duszpasterski: dopuszczenie ich do Eucharystii wprowadzałoby wiernych w błąd lub powodowałoby zamęt co do nauki Kościoła o nierozerwalności małżeństwa" (Adhortacja apostolska Familiaris Consortio 84). Osoby takie trwają w grzechu ciężkim cudzołóstwa. Nie spełniają 5 warunków ważnej spowiedzi. Zaznaczyć jednak trzeba możliwość stworzenia tzw. białego małżeństwa. O czym szerzej w innym kazaniu. Podobnie w sytuacji zagrożenia śmiercią (in periculo mortis) np. przy ciężkiej chorobie jest możliwość skorzystania z sakramentów. Jest to ważna informacja dla ludzi, którzy znaleźli się w takich sytuacjach. Nie byłem na Mszy niedzielnej z powodu choroby lub po prostu nie z mojej winy. Czy mogę iść do Komunii św.? Opuszczona Msza św. nie z mojej winy nie jest grzechem, więc mogę iść do Komunii św. Czy mogę przyjąć Komunię św. w kościele niekatolickim? Katolik może przyjąć Komunię w kościele niekatolickim jedynie, gdy (1) ta osoba nie ma możliwości przyjęcia Komunii św. w kościele katolickim oraz (2) dany Kościół posiada ważną sukcesję apostolską, czyli ważnie wyświęconych kapłanów. Co za tym idzie, ważny jest sakrament Eucharystii, jak np. w Kościele Prawosławnym. W kościołach protestanckich, katolicy nie powinni przyjmować Komunii. Nie ma kapłaństwa, stąd nie następuje Przeistoczenie. Jest tam inne rozumienie obecności Chrystusa w chlebie i winie. Oczywiście możemy przyjmować Komunię św. w Kościele grekokatolickim, który jest Kościołem katolickim wschodnim, posiada inny ryt liturgiczny (kościoły unickie). Jest pogrzeb bliskiej osoby, chcę przyjąć Komunię św., jestem w grzechu ciężkim, a nie ma możliwości spowiedzi. Czy mogę iść do Komunii św.? Kanon 916 KPK mówi: „Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi odprawiać Mszy świętej ani przyjmować Komunii świętej, chyba że istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się. W takim jednak wypadku ma pamiętać o tym, że jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”. Co to jest post Eucharystyczny? Kanon 919 KPK mówi: „Przystępujący do Najśw. Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii św. powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa”. „Osoby w podeszłym wieku lub złożone jakąś chorobą, jak również ci, którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć Najśw. Eucharystię, chociażby coś spożyli w ciągu godziny poprzedzającej”. Jak długo mogę przyjmować Komunię św. bez spowiedzi? Po popełnieniu grzechu ciężkiego powinniśmy jak najszybciej skorzystać z sakramentalnej spowiedzi. Grzech ciężki bowiem niszczy stan łaski uświęcającej. Natomiast osoby które żyją w stanie łaski uświęcającej mogą przyjmować nieustannie Komunię św. Muszą jednak pamiętać o spowiedzi św. przynajmniej raz na rok. Dobrze ukształtowane sumienie odczuwa jednak, że należy się wstrzymać od uczestnictwa w Komunii św. i skorzystać z sakramentalnej spowiedzi św. Jak przyjmować Komunię św.? Jako ludzie wiary, wierzący, że pod postaciami eucharystycznymi i pod każdą ich cząsteczką przebywa Bóg-Człowiek Jezus Chrystus ze swą boskością, duszą i ciałem – winniśmy wybrać postawę i sposób najbardziej odpowiadający duchowi tradycji i najpełniej wyrażający szacunek wobec Najświętszego Sakramentu. Benedykt XVI, jeszcze jako ówczesny Prefekt Kongregacji do spraw Nauki Wiary w książce „Duch Liturgii” napisał: „(…)Istnieją wpływowe środowiska, które próbują wyperswadować nam postawę klęczącą. Usłyszeć można, iż klęczenie nie pasuje do naszej kultury (czyli właściwie do jakiej?), iż nie wypada to dojrzałemu człowiekowi, który staje naprzeciw Boga, lub też że nie wypada to człowiekowi zbawionemu, który dzięki Chrystusowi stał się wolny i dlatego też nie musi już klęczeć. Zwyczaj klękania nie pochodzi z jakiejś bliżej nieokreślonej kultury– pochodzi z Biblii i biblijnego poznania Boga. Znaczenie postawy klęczącej w Piśmie Świętym uświadamia nam fakt, że słowo proskynein pojawia się w Nowym Testamencie 59 razy, z czego 24 razy w Apokalipsie, księdze niebiańskiej liturgii, która przedstawiona zostaje Kościołowi jako wzór kultu Bożego(…)”. Wiemy, że Benedykt XVI udzielał Komunii św. wiernym na kolanach i do ust. W wielu pieśniach śpiewamy o klękaniu przed Bogiem: „Kłaniam się Tobie, Przedwieczny Boże, Którego niebo pojąć nie może. Ja, proch mizerny, przed Twą możnością. Z wojskiem Aniołów klękam z radością”. Zadajmy sobie pytanie, gdyby tu stanął wyznawca innej religii, który nigdy nie słyszał o chrześcijaństwie, czy on patrząc na nas uwierzyłby, że w tym białym kawałku chleba jest Bóg? Św. Pius X w swoim Wielkim Katechizmie napisał: „Kiedy otrzymuje się Komunię, należy klękać, głowę lekko opuścić, oczy skromnie zwrócić w stronę Świętej Hostii. Usta należy odpowiednio otworzyć, język lekko wychylić z ust, opierając na dolnej wardze. Jeżeli Hostia przyklei się do podniebienia, należy Ją odkleić językiem, a nie palcami”. Oczywiście przyjmując Komunię św. składamy ręce. Podkreślamy więc postawę zgiętych kolan przy przyjmowaniu Komunii św. Pamiętajmy również, że jeżeli przyjmujemy Komunię św. na stojąco, to przed Jej przyjęciem winniśmy przyklęknąć lub uczynić głęboki pokłon. Kiedyś pewien protestant zapytał się pewnego księdza: Czy wy – katolicy faktycznie wierzycie, że w tym białym kawałku chleba jest Bóg? Oczywiście, że tak – padła odpowiedź. Nie – odpowiedział protestant – wy nie wierzycie, bo gdybyście wierzyli, to byście całą nawę główną szli na kolanach do ołtarza, by przyjąć Komunię św. ( Mc Kenn Jezus jest moim zbawicielem, Wyd. M. Kraków 1995, s. 50-51)! Paweł VI d. 29 V 1969 r. zaraz po II Soborze Wat. wydał instrukcję Memoriale Domini, by ukazać właściwego ducha Soboru. Pisał o tym, że niektóre środowiska wprowadziły zwyczaj Komunii na rękę bez zgody Stolicy Apostolskiej! Podkreślił, że istnieją obfite nakazy Kościoła i pisma Ojców nakazujące ostrożność wobec Świętych Postaci. Pisał, że z biegiem lat wprowadzono Komunię do ust poprzez pokorę i pogłębioną świadomość Eucharystii; że zwyczaj ten wyraża szacunek, jest przekazany przez Tradycję, w nim Komunia jest rozdzielana z należną Jej czcią, pięknem i godnością oraz że chroni przed profanacją i otacza troską każdy okruch. Wezwał biskupów i kapłanów do zachowania tego zwyczaju! Ale jeśli praktyka Komunii na rękę się rozpowszechniła, to Stolica Apostolska może wyrazić zgodę na prośbę krajowego Episkopatu. Komunia na rękę jest praktyką uznaną przez Kościół. Rozpowszechniona jest w całym Kościele. Rodzi ona jednak pewne pytania: Co z partykułami, które zostają na dłoni przyjmującego Komunię św.? Ponadto św. Jan Paweł II w Liście Dominicae cenae napisał: „Dały się jednak słyszeć głosy o rażących wypadkach nieposzanowania Najświętszych Postaci”. Praktyka ta również spowodowała umniejszenie świadomości eucharystycznej, szczególnie w krajach zachodniej Europy. Czym jest Komunia św. pragnienia (duchowa Komunia św.)? Tomasz a Kepmpis pisał: „Gdy zaś zachodzi istotna przeszkoda, trzeba mieć dobrą wolę i gorącą tęsknotę do Komunii, a wtedy nie nam odmówiony owoc sakramentu. Każdy bowiem prawdziwie pobożny człowiek może codziennie i co godzina bez przeszkód przystępować do duchowej Komunii z Chrystusem”. Kiedy nie możemy być na Eucharystii, przyjmijmy Chrystusa do naszego serca. Przenieśmy się przed tabernakulum naszym duchem i tam zjednoczmy się z Chrystusem. Uwielbiać Najświętszy Sakrament winniśmy często, np. kiedy przechodzimy obok kościoła. Często w ciągu dnia wędrujmy sercem do kościoła, by uczynić nawiedzenie Najśw. Sakramentu i zapraszajmy Chrystusa eucharystycznego do naszych serc. Już od wczesnych wieków chrześcijaństwa posiadamy relacje o aniołach przynoszących Komunię św. egipskim pustelnikom, np. św. Markowi i św. Onufremu (IV wiek), podobnie św. Nilowi (V wiek). Kiedy 15-letni Stanisław Kostka (XVI wiek), przebywając w Wiedniu jako uczeń, ciężko zachorował, a gospodarz stancji, luteranin, nie zgodził się na sprowadzenie kapłana, Stanisław modlił się do św. Barbary, patronki dobrej śmierci. Wtem święta zjawiła się w asyście anioła i przyniosła mu Komunię św. Również dzieciom fatimskim anioł podał Komunię św. ZAKOŃCZENIE Na koniec posłuchajmy fragmentu z Dzienniczka ś. Faustyny: Dziś po Komunii świętej powiedział mi Jezus, jak bardzo pragnie przychodzić do serc ludzkich. - Pragnę jednoczyć się z duszami ludzkimi; rozkoszą Moją jest łączyć się z duszami. Wiedz o tym, córko Moja, [że] kiedy przychodzę w Komunii świętej do serca ludzkiego, mam ręce pełne łask wszelkich i pragnę je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie, pozostawiają Mnie samego, a zajmują się czym innym. O, jak Mi smutno, że dusze nie poznały Miłości. Obchodzą się ze Mną jak z czymś martwym. - Odpowiedziałam Jezusowi: O Skarbie mojego serca, jedyny przedmiocie mojego serca i cała rozkoszy mojej duszy, pragnę Cię uwielbiać w swym sercu, jako jesteś uwielbiany na tronie swej wiekuistej chwały. Miłość moja pragnie Ci choć w cząstce wynagrodzić za oziębłość tak wielkiej liczby dusz. Jezu, oto serce moje jest dla Ciebie mieszkaniem, do którego nic wstępu nie ma, Ty sam wypoczywaj w nim, jako w pięknym ogrodzie. (Dz. 1385) Słownik Eucharystyczny: Ile razy dziennie można przyjąć komunię Jest to odcinek podkastu: SŁOWNIK EUCHARYSTYCZNY W Kościele Katolickim trwa trzyletni program duszpasterski związany z tajemnicą Eucharystii. W związku z tym, w niedzielnym programie religijnym wspólnie z naszym ekspertem ks. dr Mirosławem Kowalskim, dyrektorem Wydziału Liturgicznego Diecezji Kieleckiej przybliżamy podstawowe pojęcia związane z Eucharystią. Zapraszamy do słuchania „Słownika Eucharystycznego”. Informacja dotycząca prawa autorskich: Wszelka prezentowana tu zawartość podkastu jest własnością jego autora Nasza strona używa plików cookies Prosimy o zapoznanie się z naszą Polityką prywatności, której polityka cookies jest częścią. Kontynuując przeglądanie serwisu zgadzasz się z naszą Polityką prywatności. Sezon komunijny trwa. I chociaż pierwsza komunia święta kojarzy się z prezentami oraz imprezą, tak naprawdę przyjęcie sakramentu jest przeżyciem duchowym, do którego trzeba się odpowiednio przygotować. I chodzi tutaj nie tylko o spowiedź, ale też o przyswojenie pewnej wiedzy. A nauki do pierwszej komunii świętej jest sporo. Foto: Teresa Kasprzycka / Shutterstock Sprawdź, jak poradzisz sobie z pytaniami do pierwszej komunii Sprawdź, jak poradzisz sobie z pytaniami do pierwszej komunii Dzisiaj przygotowaliśmy dla was quiz z pytaniami do pierwszej komunii świętej. Dzieci, które przystępują do tego sakramentu, muszą znać odpowiedzi na większość z nich. Wbrew pozorom zagadnienia nie są łatwe, a zakres szeroki. To wcale nie jest bułka z masłem i już pierwsze może sprawić problem. Sprawdźcie, jak wy byście sobie poradzili, gdyby przyszło wam teraz przygotowywać się do pierwszej komunii świętej. Quiz znajduje się pod materiałem wideo Przeczytaj również: Łańcuszek na komunię to dodatek do prezentu, a nie prezent [LIST] 1. Kto jest następcą apostołów? biskupi Następne pytanie Biskupi się następcami apostołów. 2. Czy pełnienie dobrych uczynków zalicza się do głównych obowiązków katolika? 3. Którego apostoła Jezus wybrał na swojego zastępcę? 4. Które sakramenty zostały ustanowione podczas ostatniej wieczerzy? bierzmowanie i namaszczenie chorych eucharystia i święcenia Następne pytanie 5. Kto może udzielić chrztu? każdy kto wyspowiadał się i przyjął komunię świętą każdy człowiek Następne pytanie W nagłych, skrajnych przypadkach chrztu może udzielić każdy człowiek, również niechrześcijanin, jeżeli będzie miał intencję czynienia tego, co czyni Kościół. 6. Ile jest sakramentów, które można przyjąć tylko raz w życiu trzy Następne pytanie Chrzest, bierzmowanie i sakrament święceń. 7. Ile jest przykazań kościelnych? pięć Następne pytanie Jest pięć przykazań kościelnych. 8. Jak często należy przystępować do spowiedzi? nie rzadziej niż co pół roku przynajmniej raz w roku Następne pytanie Zgodnie z przykazaniami kościelnymi należy przystępować do spowiedzi co najmniej raz w roku. To jest konieczne minimum, aczkolwiek zaleca się większą częstotliwość. 9. Kiedy należy przyjmować komunię świętą? przynajmniej raz w roku w czasie wielkanocnym przynajmniej raz w roku w czasie bożonarodzeniowym po odpuszczeniu grzechu ciężkiego przynajmniej raz w roku w czasie wielkanocnym Następne pytanie Trzecie przykazanie kościelne mówi: Przynajmniej raz w roku w czasie wielkanocnym komunię świętą przyjąć. 10. Ile jest osób boskich? trzy Następne pytanie Są trzy osoby boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. 11. Czy Jezus Chrystus był człowiekiem? tak Następne pytanie Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia 12. Gdzie przyszedł na świat Jezus Chrystus? w Betlejem Następne pytanie Jezus narodził się w Betlejem. 13. Ile jest warunków dobrej spowiedzi? pięć Następne pytanie Jest pięć warunków dobrej spowiedzi. 14. Ile jest sakramentów świętych? siedem Następne pytanie Jest siedem sakramentów świętych. 14. Jaki jest przedostatni warunek dobrej spowiedzi? mocne postanowienie poprawy wyznanie grzechów Następne pytanie 16. Czy wierzący powinni przyjąć wszystkie sakramenty święte? nie Następne pytanie Wierzący powinien przyjąć sakrament chrztu, bierzmowania, pokuty oraz eucharystii. Nie każdy natomiast musi lub może przyjmować pozostałe sakramenty, takie jak małżeństwo, święcenie kapłańskie oraz namaszczenie chorych. 17. Kto dał Kościołowi władzę ustanawiania przykazań? Jezus Następne pytanie Władzę ustanawiania przykazań dał Kościołowi Pan Jezus. 18. Jak nazywa się największe przykazanie? Przykazanie Miłości Następne pytanie "Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich myśli swoich, a bliźniego swego, jak siebie samego" - tak brzmi Przykazanie Miłości uważane za największe. 19. Czy ludzie, podobnie jak Jezus, mogą zmartwychwstać? tak Następne pytanie Na końcu świata wszyscy ludzie zmartwychwstaną na Sąd Ostateczny. Wtedy również ciało człowieka otrzyma nagrodę albo karę wieczną. 20. Adam i Ewa narodzili się bez grzechu pierworodnego. nie Następne pytanie Adam i Ewa na początku nie byli skalani grzechem pierworodnym, ale trzeba pamiętać, że pierwsi ludzie nie narodzili się, tylko zostali stworzeni przez Boga. Powyższe zdanie jest więc fałszywe. 21. Kiedy w Wielką Niedzielę Jezus zmartwychwstał? przed wschodem słońca Następne pytanie Pan Jezus zmartwychwstał trzeciego dnia po śmierci — to jest w Wielką Niedzielę przed wschodem słońca. 22. Ile dni po zmartwychwstaniu Jezus wstąpił do nieba? po 40 dniach Następne pytanie Jezus po zmartwychwstaniu jeszcze przez 40 dni przebywał na ziemi razem ze swoimi uczniami. 23. Co znaczy imię Jezus? zbawiciel Następne pytanie Imię Jezus oznacza Zbawiciel. 24. Jak długo apostołowie przebywali z Jezusem na ziemi? trzy lata Następne pytanie Apostołowie przebywali z Jezusem trzy lata, a później głosili jego naukę. 25. Czy aniołowie mają rozum? tak Następne pytanie Aniołowie są to duchy czyste, które mają rozum i wolną wolę, ale nie mają ciała. 26. Kto założył Kościół katolicki? Jezus Następne pytanie Kościół katolicki założył Pan Jezus. 27. Czy grzech ciężko to jest to samo, co grzech śmiertelny? tak Następne pytanie Grzechy dzielą się na lekkie zwane powszednimi lub ciężkie (śmiertelne). 28. Jaki jest najważniejszy sakrament? wszystkie są tak samo ważne chrzest Następne pytanie Najważniejszy jest chrzest, ponieważ to on gładzi grzech pierworodny i czyni z ludzi członków wspólnoty kościoła. Bez niego nie ma możliwości przyjęcia innych sakramentów. 29. Czy dusza, która została zesłana do piekła, może się z niego wydostać lub zostać wyciągnięta? nie Następne pytanie Żadna dusza nie ma możliwości wyjścia z piekła. Nie ma już stamtąd odwrotu i nie można jej pomóc. 30. Co to jest przeistoczenie? przemiana chleba i wina w ciało i krew Jezusa głos Boga przemawiający przez człowieka kiedy dusza opuszcza ciało opuszczenie czyśćca i trafienie do nieba przemiana chleba i wina w ciało i krew Jezusa Następne pytanie 31. Jak często można przyjmować komunię świętą? nie częściej niż dwa razy dziennie nie częściej niż raz dziennie nie częściej niż co drugi dzień nie więcej, niż trzy razy w tygodniu nie częściej niż dwa razy dziennie Następne pytanie Kodeks prawa kanonicznego w kanonie 917. mówi: „Kto przyjął już Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy”. 32. Ilu było ewangelistów? czterech Następne pytanie Było czterech ewangelistów św. Marek, św. Mateusz, św. Łukasz oraz św. Jan. Data utworzenia: 7 maja 2022 07:00 To również Cię zainteresuje

ile razy dziennie można przyjąć komunię